ଟ୍ରେନ୍ ଆସିଲା ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହେଲା
ବଗି ଭିତରେ ଗଲି ପଶି,
ଏପଟେ ସେପଟେ କାହା ଆଖି
କିଏ ଫୋନ୍ରେ ଯାଉଛି ଗପି
ତ ଆଉ କିଏ କାଶୁଛିି ବସି |
କିନ୍ନର ଆସିଲା ଖାଲି ତାଳି ବଜାଇଲା
କିଏ ପାଞ୍ଚ କିଏ ଦଶ ଦେଲା
କିନ୍ନର ହାତେ ପଇସା ଗଲା ବରଷି,
ନାରୀଠୁ ଅଧିକ ସଜେଇ ହୋଇ
ଚୁମ୍ବକୀୟ କଥା ଓଠରେ କହି
ବହେ ପଇସା ନେଇଗଲା ହସି |
ଏ ତ ଆମ ମଣିଷ ଭାଇ
କେବେ ଜମା ସୁଧୁରିବ ନାହିଁ,
କୋଉଠି ପାନଛେପ ତ କୋଉଠି ବାଦାମ ଚୋପା
ବଗି ଭିତରେ ଦେଲେ ପକେଇ |
ସେତ ଅଜଣା ଯାଯାବର ପିଲାଟିଏ
ଝାଡ଼ୁଟେ ଧରି ବଗି ସଫା କରୁଥାଏ,
ସଫା ସରିଲା ଲୋକଙ୍କୁ ହାତ ବଢେଇଲା
କିଛି ମିଳିଯିବ ନିରୀହ ଆଖି ତାର ଆଶା ବାନ୍ଧିଥାଏ |
ଧିକ୍ରେ ମଣିଷ ଜୀବନ
ଟଙ୍କାଟେ ଦେବାକୁ ନାହିଁ କାହାର ମନ
କିନ୍ନରକୁ ସିନା ଦାନ
ପିଲା ବେଳକୁ ଖୁଚୁରା ନାହିଁ କହିଲେ ଜାଣ ା|
ଲଜ୍ଜ୍ୟା ଲାଗୁନାହିଁ ମଣିଷ ବୋଲାଇବାକୁ
ଟଙ୍କାଟେ ବାହାରୁନି ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ,
ଶହ ଶହ ଟଙ୍କା ପକେଟରୁ ବାହାରୁଛି
ମଦ ମାଂସ ପାନ ଗୁଟ୍ଖା ଖାଇବାକୁ |
କଣ ହେବ ଏତିକି ଧନ
ଯଦି ଗରିବ ଅଟଇ ମନ,
କେବେ ଖୁସି ନାହିଁ ସେ ଜୀବନେ
ଯେଉଁଠି ନାହିଁ ଦୟା,କ୍ଷମା ଓ ସହାୟତାର ଗୁଣ |
POEMS OF HEART 